... Οφείλουμε να πλουτίσουμε το ναυτικό μας πολιτισμό. Κι ακόμη να τον απλώσουμε από τη μια άκρη της πατρίδας μας στην άλλη, μεταποιώντας το παραγωγικό αλισιβερίσι των ωκεανών σε ηθική αξία. Εάν η άποψη αυτή έχει ρεαλισμό και δεν είναι μια ακόμη ελληνική φαντασίωση, τότε εύκολα μπορεί να καταλάβει κανείς γιατί μας χρειάζονται, πέραν απ' αυτούς που δουλεύουν στη θάλασσα, και οι άλλοι που στοχάζονται για τη θάλασσα. Που καλλιεργούν τον πολιτισμό της. Οι αρχαίοι πρόγονοί μας έχουν κι εδώ βγει μπροστά, μας έχουν προλάβει. Ας θυμηθούμε πως ο Περικλής φιλοδοξουσε η Αθήνα να περάσει στην ιστορία ως "νήσος πανταχόθεν περιβαλλομένη από θάλασσαν". Κι ο Θουκυδίδης οραματιζόταν να δει κάποτε τις ελληνίδες πόλεις "νήας πεπληρωμένας ανδρών". Συνιστούσαν, με άλλα λόγια, οι συμπολίτες τους ν' αποκτήσουν βαθιά ναυτική συνείδηση. Το δικό μας έλλειμμα σήμερα...