[...] Ως έκφραση ευγνωμοσύνης προς τη συλλεκτική ιδέα, ή μάλλον ως διακήρυξη πίστεως προς τη σημασία της, αλλά και για την επιβεβλημένη τεκμηρίωση της ιστορικής αλήθειας, το Μουσείο Μπενάκη αποφάσισε να ανασυγκροτήσει μια διασπασμένη στο μεταξύ ιδιωτική συλλογή του μεσοπολέμου, ελπίζοντας ότι με τον τρόπο αυτό θα ξυπνήσει και το επιστημονικό ενδιαφέρον γύρω από την ανεξερεύνητη ουσιαστικά στον τόπο μας συλλεκτική ανάγκη και τον παρεξηγημένο ρόλο του συλλέκτη. Ως αντιπροσωπευτικό δείγμα επελέγη η όχι ιδιαίτερα γνωστή περίπτωση του Αιμίλιου Βελιμέζη (1902-1946), ο οποίος υπήρξε στενός συνεργάτης του Αντώνη Μπενάκη (1873-1954) και ο οποίος κατόρθωσε να συγκεντρώσει μια ενδιαφέρουσα ενότητα μεταβυζαντινών εικόνων από διάφορες περιοχές του ελλαδικού χώρου, που χρονολογούνται ανάμεσα στον 15ο και τον 19ο αιώνα. Από τα 72 συνολικά έργα της Συλλογής Βελιμέζη, ορισμένα από τα οποία είναι επώνυμες δημιουργίες φημισμένων καλλιτεχνών, τα 16 προσφέρθηκαν στο Μουσείο Μπενάκη, ενώ τα υπόλοιπα κατέληξαν διασπασμένα σε μικρότερε ιδιωτικές συλλογές. Η ανασυγκρότηση της κατακερματισμένης σήμερα ενότητας, η συντήρηση των έργων, κυρίως όμως η επιστημονική τους επεξεργασία προσφέρει νέα πολύτιμα στοιχεία στη μελέτη της μετά την Άλωση εκκλησιαστικής ζωγραφικής.[...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)