Κατά πόσο έχουν βελτιωθεί οι συνθήκες διαβίωσης των στρατιωτών μέσα σε μία Στρατιωτική Μονάδα ή σε ένα Κέντρο Εκπαίδευσης Νεοσυλλέκτων; Είναι ο Στρατός σήμερα "κολέγιο", όπως ακούγεται συχνά; Η μήπως η στρατιωτική θητεία παραμένει μέχρι σήμερα μία δοκιμασία οδυνηρή, ιδιαίτερα όσον αφορά στον στρατιώτη που δεν διαθέτει "υψηλές γνωριμίες" και δεν είναι εφοδιασμένος με τα κατάλληλα "βύσματα"; Ο Δημήτρης Ουλής, καθηγητής θεολόγος στην ιδιωτική εκπαίδευση προσπαθεί να απαντήσει στα παραπάνω ερωτήματα αφηγούμενος την δική του θητεία στον Ελληνικό Στρατό (2000-2002). Με το "Unplugged", ο Ουλής μετατοπίζεται τώρα προς μία γραφή περισσότερο βιωματική, ανατρεπτική και εξομολογητική, προκειμένου να ασκήσει κριτική σε διαδεδομένες αυταπάτες και να διακωμωδήσει βολικά κλισέ τα οποία εξακολουθούν να αναπαράγονται από ανθρώπους οι οποίοι "δεν έχουν εκγυμνασθεί να βλέπουν εκείθεν της βιτρίνας", καθώς αναφέρει χαρακτηριστικά. Σ' ένα πρώτο επίπεδο, έτσι, το "Unplugged" συνιστά μία φωνή διαμαρτυρίας απέναντι στην απάνθρωπη διάκριση που ο Ελληνικός Στρατός προωθεί ανάμεσα σε "βυσματούχους" και σε "μη βυσματούχους" φαντάρους. Σ' ένα δεύτερο, όμως, επίπεδο το "Unplugged" είναι μία διήγηση συμπάθειας και κατανόησης απέναντι σε όλους εκείνους τους "μη βυσματούχους" φαντάρους οι οποίοι -όπως και ο ίδιος ο συγγραφέας- προσπάθησαν να ανιχνεύσουν ένα νόημα και μία λογική μέσα στον ωμό, κάποτε, παραλογισμό της στρατιωτικής θητείας. Κατά συνέπεια, ο αναγνώστης του "Unplugged", δεν θα βρει στις σελίδες του απλώς μία μυθιστορηματική ανάπλαση της στρατιωτικής θητείας του συγγραφέα. Πάνω απ' όλα, θα διαβάσει μία αυτοβιογραφική μαρτυρία με την πιο περιεκτική σημασία που μπορεί να πάρει αυτή η λέξη. Μία μαρτυρία σε πρώτο πρόσωπο, η οποία θα τον διασκεδάσει, αλλά και θα τον προκαλέσει, μία μαρτυρία η οποία δεν θα ανακινήσει μονάχα το συναίσθημά του, αλλά και τη σκέψη, την κριτική και την αμφισβήτησή του.