Μια αναδρομική έκθεση που προσβλέπει σε μια δυναμική επίσκεψη της πρόσφατης ιστορίας μας και, ειδικότερα, της απαρχής των μετά το "Μοντέρνο" καλλιτεχνικών εξελίξεων στην Ελλάδα, δεν μπορεί παρά να εγκαταλείψει κλειστά ερμηνευτικά σχήματα. Η θέση αυτή επιτρέπει στην παρούσα έκθεση να ανοιχτεί σε συσχετισμούς και διασταυρώσεις μεταξύ ελληνική και διεθνούς εμπειρίας, παλαιότερων και νεότερων καλλιτεχνών που δρουν κατά την ίδια χρονική περίοδο, καθώς και μεταξύ παρελθόντος και παρόντος υπό το πρίσμα του οποίου, κριτικές θέσεις και ριζικές αλλαγές της τέχνης του '70 αναδεικνύονται ως τα θεμέλια σύγχρονων καλλιτεχνικών αναζητήσεων και πρακτικών. Η ανάκτηση της επαφής, υπό μορφή αντικειμενική μαρτυρίας, έργου τέχνης και καλλιτέχνη με την πολιτικο-κοινωνική διάσταση της πραγματικότητας, οι αποδομητικές συμπεριφορές και διαδικασίες στο πεδίο παραγωγής και πρόσληψης του καλλιτεχνικού φαινομένου, η πρόταξη της ιδέας έναντι του αισθητικού αντικειμένου αλλά και νέες, αποσπασματικές και αυτοσχολιαστικές ρητορικές της εικόνας, είναι μερικές όψεις της κριτικής αναθεώρησης του ρόλου και της λειτουργίας της τέχνης της δεκαετίας του '70, που επιτρέπουν στον επισκέπτη της έκθεσης ποικίλες συγκρίσεις, αναγωγές και δημιουργικές γεφυρώσεις μεταξύ του χθες και του σήμερα. [...] Άννα Καφέτση, Διευθύντρια του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης.