Αλήθεια, έχουμε ποτέ συνειδητοποιήσει ποιά είναι τα κύρια θέματα, με τα οποία ασχολείται το -δραματικό- θέατρο; Δεν είναι άλλα, παρά ακριβώς οι μεγάλες έννοιες της ίδιας της ζωής: Ο έρωτας (και η διαιώνιση του είδους), ο αγώνας για επιβίωση, εξουσία ή κοινωνική δικαιοσύνη, ο θάνατος. Α, ναι, κι άλλο ένα που προτιμούμε να μην το σκεφτόμαστε: ο θάνατος του μυαλού, η τρέλλα... Μοιάζει εδώ, παράδοξο, μα είναι γεγονός πως τον θάνατο του σώματος τον δεχόμαστε πιό εύκολα, παρά τον θάνατο της λογικής. Να γίνεται αυτό για κάποιους λόγους αταβιστικής υπερηφάνειας του ανθρώπινου είδους, που αποφεύγει να αναφέρεται σ' ένα αποκλειστικό του αγαθό όταν το χάνει, καθώς ο σωματικός θάνατος είναι κοινός για τετράποδα ή -σκεπτόμενα- δίποδα, ενώ ο πνευματικός θάνατος είναι μοναδικό προνόμιο για τον άνθρωπο;