Οι στιγμές εκείνες δεν μπορούσαν να δώσουν ούτε ίχνη από αυτό το οποίο σε λίγο θα ερχόταν και για το οποίο η προσφυγική συνοικία, όπως και ολόκληρη η πόλη, αλλά και η Ελλάδα, πλην εξαιρέσεων, αγνοούσε. Ο ουρανός φαινόταν καθαρός και ευνοούσε νέες εκκινήσεις. Τέτοιο ξεκίνημα είχαν κάνει ο Κωνσταντίνος και η Αλβερτίνη ανυποψίαστοι για το μέλλον, το οποίο θα δημιουργούσε Ιστορία. Όπως, ανυποψίαστοι, μικρά παιδιά τότε, είχαν ακολουθήσει τη γραφή της, που έλεγε σ' εκείνο το κεφάλαιο Μικρασιατική καταστροφή.