Σε αυτή τη μονογραφία ο Πάνος Θεοδώρου επιχειρεί δύο πράγματα. Από τη μια, παρουσιάζει την προσέγγισή του πάνω σε ορισμένα σημεία της φαινομενολογικής σκέψης του Έντμουντ Χούσερλ καθώς και τις απόψεις του για το φαινόμενο του νοητικού πειραματισμού στις επιστήμες και στη Φιλοσοφία. Από την άλλη, εφαρμόζει αυτή την ερμηνεία σε καίρια ζητήματα της φιλοσοφίας της αντίληψης, της φιλοσοφίας της επιστήμης, και της φιλοσοφίας της πράξης. Τα ζητήματα αυτά αντιμετωπίζονται μέσα στην ενιαία προοπτική του ερωτήματος για τη δυνατότητα και το νόημα της συγκρότησης αντικειμενικοτήτων στην αντίληψη, στη θεωρία, και στην πράξη. Συνολικά, αναδεικνύεται ανάγλυφα το γεγονός του απαράκαμπτου φαντασιακού χαρακτήρα της συγκρότησης των αντικειμενικοτήτων εν γένει και υποδεικνύονται οι κίνδυνοι που απορρέουν από τη συγκάλυψη και τη λήθη αυτού του γεγονότος.