Στις σελίδες αυτού του βιβλίου που παίρνει τον τίτλο "Παραμύθια από τις αλησμόνητες πατρίδες" ζωντανεύουν παραμύθια προσφύγων πρώτης και δεύτερης γενιάς από την Καππαδοκία, τον Πόντο, την Βιθυνία και τη Θράκη. Τα παραμύθια αυτά πρέπει να ονομαστούν "τυχερά", γιατί με την καταγραφή και δημοσίευσή τους βγαίνουν από την αφάνεια και παίρνουν μια θέση στον ήλιο. Αφήνουν τους σκοτεινούς θαλάμους της μνήμης που κρύβονταν και έρχονταν και έρχονται να μας δείξουν το πνεύμα, την σοφία, τη διδαχή, το καθαρό πρόσωπο, την ταυτότητα και την μεγάλη ηθοπλαστική αξία τους. [...] (από την εισαγωγή)