Οι ρίζες του κόσμου Πώς σέρνουνε τ' αρώματα τα ρόδα μες στις φυλλωσιές / οι νάρδοι και οι νάρκισσοι πώς γέρνουνε το μίσχο / τις ροδαλές πώς δέρνουνε οι θύμησες τις παρειές / τ' άγρια κιτρολέμονα πώς κρύβουν τόσο μίσος! Κι ανοίγονται διάπλατα απ' τα πλατάνια τα πλατιά / μακριά ως τ' ακροούρανα λυπητερές αγκάλες / και τρέχουνε αργά αργά χάμου της λήθης τα νερά / και οι πατούσες του καημού ρίζες βγάνουν μεγάλες.