Ο Πενταπόλεως Νεκτάριος Κεφαλάς υπήρξε άνθρωπος, που πρόσφερε ταπεινά τον εαυτό του θυσία ευπρόσδεκτη στον Τριαδικό Θεό, ευαρέστησε Θεό και ανθρώπους, και ανταμείφθηκε γι' αυτό από τον ουρανό με την απόλαυση, όσο ζούσε στη γη, υψηλών και ουράνιων θεωριών. Μετά την εκδημία του, ο Θεός επικύρωσε την αγιότητά του και τον βράβευσε με την επί δεκαετίες αφθαρσία του σώματός του, με την κατά καιρούς άρρητη ευωδία, που εκχέεται από τον τόπο του αγιάσματός του, με την επιτέλεση πολλών και ποικίλων θαυμάτων. Συμπερασματικά, ο Πενταπόλεως Νεκτάριος υπήρξε για τον αιώνα μας ένα πραγματικό θεϊκό δώρο και χρονική απαρχή εμφάνισης και άλλων αγίων. Γι' αυτό εκφράζουν και τη συνολική αντίληψη του πληρώματος της Εκκλησίας τα λόγια που ο Γέροντας Δανιήλ Κατουνακιώτης έγραψε δυο μήνες περίπου μετά την οσιακή του κοίμηση: "Εδόξασα τον Πανάγαθον Κύριον, όστις τον ανέδειξεν Άγιον της ημέρας και θα φιμωθώσι πολλών ασεβών στόματα".