Το 1976 ξεκίνησε η προσπάθεια προσέγγισης όσων διαπραγματεύεται, αυτό το έργο. Ήταν η πρώτη παρουσίαση στα πλαίσια των μαθημάτων εμβαθύνσεως της ιστορίας της αρχιτεκτονικής στο Πολυτεχνείο, μιας πρώτης θεώρησης του έργου του Λύσανδρου Καυταντζόγλου. [...] Το βιβλίο αυτό δεν διεκδικεί αποκλειστικότητα στην παράθεση των αποδεκτών δεδομένων της αρχιτεκτονικής διαμέσου των διαφόρων εποχών. Εκείνο που το χαρακτηρίζει είναι η κριτική τους ανάλυση και η συγκριτική τους μελέτη, ώστε ν' αποδίδουν τη συνεχή εξέλιξη της αθηναϊκής ναοδομίας από τον 4ο έως το τέλος του 19ου αιώνα. Στην περίοδο αυτή εκτιμώνται οι επιβιώσεις, οι μεταπλάσεις, οι μιμήσεις του κλασσικού πνεύματος μέσα από την αέναη ανάπλαση αρχών σύνθεσης, δομών και μορφών της αθηναϊκής ναοδομίας. Η εργασία αυτή συμπληρώθηκε με τις ατομικές μου παρατηρήσεις για τις εξωτερικές αρμονικές χαράξεις στις όψεις των ναών των Αθηνών της βυζαντινής και μεταβυζαντινής περιόδου της πόλης, οι οποίες, κατά την άποψη μου, αποδεικνύουν την αδιαμφισβήτητη εξάρτηση της βυζαντινής ναοδομίας από αρχές που περιγράφονται στα συγγράμματα του Βιτρούβιου και αποτελούν συνέχεια της αρχαίας ελληνικής αρχιτεκτονικής. Η συγγραφή του βιβλίου αυτού βοήθησε στο να επισημανθούν όσον αφορά τη ναοδομία του Λύσανδρου Καυταντζόγλου, εκτός των γνωστών, και άλλες ενότητες ναών του αρχιτέκτονα. Η Ευαγγελίστρια στην Πάτρα και η Παντάνασσα στην ίδια πόλη. Παράλληλα με συγκριτικές μελέτες προσδιορίζονται δύο ακόμη μνημεία στην επαρχία, στα οποία οι επιδράσεις του Λύσανδρου Καυταντζόγλου είναι καθοριστικές. Την Ευαγγελίστρια στους Καλημεριάνοος και τη Μεταμόρφωση στην Αμαλιούπολη. Έτσι το πρόβλημα της προέλευσης των μεγάλων Βασιλικών της Πάτρας λύνεται, ενώ ταυτόχρονα αποκαλύπτεται και μια άλλη εικόνα των προθέσεων του αρχιτέκτονα αυτού που αναφέρεται στην επαρχιακή ναοδομία. [...] (από τον πρόλογο του συγγραφέα)