O ρόλος της τέχνης για τον Μάριο Χάκκα είναι ο αγώνας και ο μόχθος για το σκάλισμα της εικόνας του ανθρώπινου προσώπου, υπόθεση ζωής και όχι μόνο της προσωπικής. Στην ποιητική του κατάθεση και στα πεζά του κείμενα ο Μάριος Χάκκας αφήνει έντονα τα σημάδια όχι της φωτογραφίας του αλλά της ίδιας της ζωής του, παίρνοντας και αυτός μέρος κατά τις δυνάμεις του στον αγώνα για να μην υποστεί «ολοκληρωτική έκπτωση ο λόγος στη συνείδηση του ανθρώπου, σαν αξία επικοινωνίας, σαν ερέθισμα πνευματικής λειτουργίας, σαν ήχος και φωνή ψυχής». Αρνείται να σιωπήσει και να υιοθετήσει το μοντέλο του «βωβού» ή «εικονογραφημένου» ανθρώπου και παραμένει με σάρκα και οστά στην πρώτη γραμμή για την υπεράσπιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Συγχρόνως δίνει και ένα ουσιαστικό νόημα στο δικό του σύντομο πέρασμα από τη ζωή, δουλεύοντας μέχρι την τελευταία πνοή του το πορτρέτο του και αναζητώντας λυτρωτικά το πρόσωπό του.