Η έκρηξη της πολιτισμικής διαφοράς σημάδεψε την είσοδο της Ελλάδας στον 21ο αιώνα. Η χώρα ήρθε αντιμέτωπη τόσο με την δική της απωθημένη και ιστορικά καταπιεσμένη ετερότητα όσο και με την ετερότητα των "άλλων", κυρίως των κοντινών της γειτόνων, που άρχισαν να εγκαθίστανται στο εσωτερικό της. Όπως ήταν επόμενο, μακροχρόνιες στάσεις τέθηκαν σε δοκιμασία, ενώ οι διαδικασίες παραγωγής και διαχείρισης της πολιτισμικής διαφοράς ήρθαν στην πρώτη γραμμή του δημόσιου ενδιαφέροντος. Οι εξελίξεις αυτές προσεγγίζονται εδώ μέσα από επιμέρους ερωτήματα: Τι σημαίνει να είναι κανείς Πομάκος, Αλβανός μετανάστης ή "ομογενής" από την πρώην Σοβιετική Ένωση στην Ελλάδα σήμερα; Ποιες είναι οι σχέσεις ανάμεσα σε μέλη της πλειοψηφικής κοινωνίας, όπως οι μεσοαστές εργοδότριες ή οι εθελοντές, και στους ξένους με τους οποίους έρχονται σε συστηματική επαφή, όπως οι Φιλιππινέζες οικιακές βοηθοί ή οι πρόσφυγες από τη Μέση Ανατολή; Πώς αντιμετωπίζουν τις νέες εκπαιδευτικές δυνατότητες οι μουσουλμάνοι της Θράκης; Τι περιθώρια κινήσεων έχουν μειονοτικές κατηγορίες που διεκδικούν το μέχρι χθες αδιανόητο, όπως είναι η μητρότητα για τις γυναίκες με ομοερωτικές επιλογές; Με ποιους τρόπους συμβάλλουν τόσο στην αυξανόμενη διαφοροποίηση όσο και στο αντίθετο της, την ομογενοποίηση, οι νέες ευρωπαϊκές πολιτικές και οι μετασχηματισμοί που επιφέρουν στον αγροτικό χώρο; Οι συγγραφείς του τόμου μιλούν από ανθρωπολογική σκοπιά για τις περιπέτειες της ετερότητας στη σημερινή Ελλάδα. Μέσα από το θολό τοπίο που περιγράφουν, αναδεικνύεται το πορτρέτο μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής κοινωνίας που διατρέχουν οι αντίρροπες δυνάμεις της κοινωνικής αδράνειας και της πολιτισμικής διαφοροποίησης.