Ένα βιβλίο που έλλειπε από την Ελληνική Βιβλιογραφία. Βιβλίο πολύ σημαντικό, γιατί το Δικηγορικό Σώμα με ηγέτη τον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στο δημόσιο βίο του Λαού μας, ιδιαίτερα κατά την περίοδο 1955-2005. Η Ιστορία αυτή (την οποία ο Ε. Μαχαίρας ήταν ο αρμοδιότερος να συγγράψει γιατί συμμετείχε στη διοίκηση του Δ.Σ.Α. ως σύμβουλος, αντιπρόεδρος και πρόεδρος πολλά χρόνια), καλύπτει όχι μόνο τις δραστηριότητες του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών και του Δικηγορικού Σώματος, αλλά και την Ιστορία της Ελληνικής Δικαιοσύνης από την ίδρυση του Νεοελληνικού Κράτους μέχρι σήμερα. Αναδεικνύει κυρίως το άλυτο πρόβλημα της Ανεξαρτησίας της και τις συνέπειες της υποταγής της σε δικτατορικά και άλλα αντιδημοκρατικά καθεστώτα, αλλά και τις καλές στιγμές της (αναλαμπές ανεξαρτησίας, προοδευτικές τομές στην ερμηνεία του Δικαίου κ.λπ.). Καλύπτει επίσης τα μεγάλα γεγονότα της Ελληνικής Ιστορίας: συγκρότηση του Νεοελληνικού Κράτους, αγώνες για την ολοκλήρωση του, αγώνες για τη Δημοκρατία, αντίσταση κατά των φασιστικών επιδρομών στα μέτωπα (Ελληνο-Αλβανικό, Μακεδόνικο και στην Κρήτη), η μεγαλειώδης Εθνική Αντίσταση στο εσωτερικό, η απελευθέρωση, ο εμφύλιος, τα πραξικοπήματα και η αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Σε κάθε κεφάλαιο του βιβλίου προτάσσεται ιστορική εισαγωγή, ώστε να γνωρίζει ο αναγνώστης ποιες ήταν οι κρατούσες πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες, μέσα στις οποίες αναπτύχθηκαν οι αγώνες και οι δραστηριότητες του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών και του Δικηγορικού Σώματος. Δεν είναι όμως μόνον ενδιαφέροντα τα ιστορούμενα γεγονότα. Είναι και ο λόγος και η γραφή του Ευάγγελου Μαχαίρα, ο οποίος είναι λογοτέχνης (μέλος της "Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών"), δημοσιογράφος (συντάκτης και αρθρογράφος όλων των δημοκρατικών ελληνικών εφημερίδων) και συγγραφέας τεσσάρων βιβλίων μεγάλου ενδιαφέροντος: "50 χρόνια μετά" (αντικειμενική εξιστόρηση της Εθνικής Αντίστασης 1940-1944), "Η τέχνη της αντίστασης" (ανάδειξη του πολιτιστικού θαύματος που συντελέστηκε στη χώρα μας κατά τη διάρκεια της Κατοχής), "Πίσω από το γαλανόλευκο παραπέτασμα" (καταγγελία των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν στα στρατόπεδα Μακρονήσου, Γιάρου, Αη Στράτη και στις φυλακές κατά την περίοδο της μεταβαρκιζιανής τρομοκρατίας και του εμφυλίου πολέμου) και "Διότι δεν συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις" (περιγραφή της αντίστασης του συγγραφέα και χιλιάδων άλλων Ελλήνων κατά των πάσης μορφής εξουσιών που καταδυνάστεψαν τον Ελληνικό Λαό).