Η αρχαία ελληνική πόλις αποτελεί την πρωιμότερη μορφή σύνθετης κοινωνικής οργάνωσης που εμφανίστηκε στο δυτικό κόσμο. Αποτέλεσε την κυρίαρχη πολιτική δομή στο μεσογειακό χώρο από τον 8ο ως τα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ., οπότε και απλώθηκε σε μια τεράστια έκταση μέσω των κατακτήσεων του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αποτελώντας τη βάση για τη δημιουργία ενός παγκόσμιου πολιτισμού. Η εμπειρία της πόλεως βρίσκεται στην αφετηρία της δυτικής πολιτικής σκέψης. Το βιβλίο περιέχει δεκατέσσερις μελέτες κορυφαίων ερευνητών από διάφορες χώρες, οι οποίοι προσεγγίζουν το θέμα της πόλεως από ποικίλες οπτικές γωνίες. Η πόλις τοποθετείται στο πλαίσιο της ιστορίας της ανατολικής Μεσογείου και ερευνάται η επίδραση της στην αστικοποίηση της Ιταλίας. Άλλα κεφάλαια ασχολούνται με τη γεωγραφία της πόλεως, τις σχέσεις πόλης-υπαίθρου, τους πολιτικούς και θρησκευτικούς θεσμούς και το διαχωρισμό της ιδιωτικής σφαίρας από τη δημόσια ζωή. Η πρώτη μελέτη επιχειρεί να εντοπίσει τα βασικά χαρακτηριστικά της πόλεως και η τελευταία αναζητά τα αίτια της παρακμής της. Το βιβλίο απευθύνεται τόσο στους μελετητές της αρχαίας ιστορίας όσο και στους φοιτητές κοινωνικών επιστημών, καθώς και στο μη ειδικευμένο αναγνώστη.