Ο Σλάβοϊ Ζίζεκ τονίζει την αντιφατικότητα που χαρακτηρίζει τη δικαιολογία του πολέμου ενάντια στο Ιράκ, όπου μια σύνδεση ανάμεσα στο καθεστώς του Σαντάμ και την Αλ-Κάιντα μεταμορφώθηκε σε απειλή του καθεστώτος ενάντια στην περιοχή, απειλή που περαιτέρω διαστρεβλώθηκε σε κίνδυνο που απειλούσε τους πάντες (πάνω απ' όλους τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Βρετανία) με τη μορφή όπλων μαζικής καταστροφής.Όταν κανένα σημαντικό όπλο δεν βρέθηκε, μας πρόσφεραν την ίδια λογική: εντάξει, τα δύο εργαστήρια που βρήκαμε δεν αποδεικνύουν τίποτα στην πραγματικότητα, αλλά ακόμα κι αν δεν υπάρχουν όπλα μαζικής καταστροφής στο Ιράκ, υπάρχουν άλλοι λόγοι να ανατρέψουμε έναν τύραννο σαν τον Σαντάμ... Το Ιράκ: Η δανεική χύτρα- που μπορεί να θεωρηθεί ως συνέχεια του επιτυχημένου μετά την 11 Σεπτεμβρίου "Καλωσορίσατε στην έρημο του πραγματικού" (Scripta, 2003) - αναλύει το υπόβαθρο που συγκαλύπτεται από μια τέτοια αντιφατική επιχειρηματολογία, ενώ ταυτόχρονα δεν μπορεί παρά να υπογραμμίσει τα πραγματικά ιδεολογικά και πολιτικά διακυβεύματα της επίθεσης ενάντια στο Ιράκ. Στο κλασσικό ζιζεκιανό στυλ, ο συγγραφέας δεν χαρίζει τίποτα και σε κανέναν, ούτε στον ανίκανο πασιφισμό, ούτε στην υποκριτική συμπάθεια προς τα βάσανα του Ιρακινού λαού.