Πρωτοπόρος ο Χ. Χρηστοβαοίλης, από το 1933 κιόλας, θεωρεί την ύπανδρη δημοδιδασκάλισσα "ως την μεγαλύτερη πληγή της Δημοτικής Παιδεύσεως" η δε "προοδευτική" εφημερίδα "ΚΗΡΥΞ" την θεωρεί "πάντα ανωφελήν και επιζήμιον δια την δημοτικήν εκπαίδευσιν". Εν κατακλείδι ο κ. Χρηστοβαοίλης προτείνει στην Κυβέρνηση "v' απολύσει όλας τας υπάνδρους δημοδιδασκάλισσας Ολ' αυτά βέβαια γίνονται το 1933, αλλ' αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία για τις απόψεις των αυτόκλητων σωτήρων της τότε Εκπαίδευοης. 'Ηδη από δεκαετίες πριν τα δικαιώματα της γυναίκας , είχαν αναγνωριστεί από την τότε κοινωνία. Οι απόψεις αυτές αποτελούν και απόψεις συντηρητικών κύκλων που θεωρούοαν την γυναίκα -όχι μόνο την ύπανδρη δημοδιδασκάλισσα- σαν πολίτη β' κατηγορίας. Αν δεν ήταν η ύπανδρη δημοδιδασκάλισσα θα ήταν η εργαζόμενη μητέρα, η διευθύντρια ή κάποια άλλη στο στόχαστρο του συντηρητισμού. Τέτοιες απόψεις τότε είχαν βέβαια και αρκετούς υποστηρικτές. 'Οχι μόνο το κοινό του "ΚΗΡΥΚΑ" και της "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ". Θεωρούνταν φυσικό από μεγάλο μέρος της κοινωνίας οι απαξιωτικές αυτές για την γυναίκα απόψεις. Κι' αυτό φαίνεται από το ότι εύρισκαν πρόσφορο έδαφος να δημοσιεύονται. Μην εκπλήσσεσαι φίλε αναγνώστη από τον σκοταδισμό της τότε εποχής. Και σήμερα ακόμα υπάρχουν στην ελληνική κοινωνία ιδέες, νόμοι, ήθη και δοξασίες αναχρονιστικές και αντιδραστικές. Δεν έχεις παρά να θυσιάσεις λίγο χρόνο και να δεις με καθαρό μυαλό -πέρα από τις πιστωτικές κάρτες- αρκετούς νόμους, απόψεις και ιδεολογίες που καταδυναστεύουν την ελληνική κοινωνία. Η συντήρηση ξέρει να "συντηρείται". Θουκυδίδης Ραβασόπουλος