Πολυετής, διακριτική φιλία συνέδεσε τον ποιητή και πολιτικό άνδρα Γιάννη Κουτσοχέρα (1904-1994) με τον κορυφαίο γάλλο ελληνιστή Αντρέ Μιραμπέλ (1900-1970). Είναι από εκείνες τις σχέσεις που τις χαλυβδώνει ο χρόνος με τη διαρκή υπομονή και όχι έπειτα από συναισθηματικές εκρήξεις ή την επιζήτηση της αναγνώρισης, στο πρόσωπο του άλλου, του ελλείποντος από τον εαυτό μας. Διότι, όπως θα παρατηρήσει ο αναγνώστης, από μια τυχαία και τυπική γνωριμία, σταδιακά, χάρη στα κοινά ενδιαφέροντα και την αμοιβαία αγάπη του ενός προς τη χώρα του άλλου, η τυπικότητα της αρχικής γνωριμίας απέκτησε αφετήριο έρμα, ουσία και ειλικρίνεια, χωρίς να απολέσει τη σοβαρότητα και, κυρίως χωρίς να περιπέσει στη φθαρτική σύμβαση, στην υποκριτική οικειότητα και στην κουραστική καθημερινότητα. [...] (από την εισαγωγή του βιβλίου)