"Η Γαλλική Δημοκρατία αποφάσισε να κατασκευάσει στην καρδιά του Παρισιού, κοντά στις Halles, ένα Κέντρο αφιερωμένο στη δημόσια ανάγνωση, στην τέχνη και στη σύγχρονη δημιουργία. Η πρωτοτυπία του σχεδίου έγκειται στην ταυτόχρονη παρουσία στον ίδιο χώρο του βιβλίου, των πλαστικών τεχνών, της αρχιτεκτονικής, της μουσικής, του κινηματογράφου και του βιομηχανικού σχεδιασμού [...]. Στον επισκέπτη του Κέντρου θα προτείνονται ποικίλες δραστηριότητες, στενά δεμένες μεταξύ τους. Το Κέντρο θα περιλαμβάνει: χώρο υποδοχής, βιβλιοθήκη ανοιχτή στο κοινό, μουσείο μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης, μουσείο ντιζάιν, κέντρο σύγχρονης τέχνης, κέντρο βιομηχανικού σχεδίου [...], υποδομές για έρευνα και εξειδικευμένο ντοκιμαντέρ." Αυτά έλεγε η προκήρυξη του διαγωνισμού που έγινε το 1970 για την ανέγερση ενός νέου πολιτιστικού κέντρου στο Παρίσι. Νικητές αναδείχθηκαν ο Ρέντσο Πιάνο και ο Ρίτσαρντ Ρότζερς. Το έργο τους, αντιφατικό και ρηξικέλευθο, υπήρξε τομή στην αντίληψη για τη μορφή που πρέπει να έχει ένα μουσείο, συμβάλλοντας σημαντικά στη απελευθέρωση της αρχιτεκτονικής και μεταβάλλοντας την ίδια τη σχέση πόλης και μνημείου.