Ο Δημήτρης Φρεζούλης είναι ένας τυχερός άνθρωπος. Τυχερός γιατί μπόρεσε να ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στον τόπο που γεννήθηκε και αγάπησε και έκαμε την δουλειά για την οποία ήταν προορισμένος. Τη δημοσιογραφία. Δε χρειάζεται να διαβάσει κανείς πολλά χρονογραφήματα του Δημήτρη Φρεζούλη για να καταλάβει τη διπλή αυτή αγάπη του προς τη Χίο και τη δημοσιογραφία. Είναι εμφανής στα περισσότερα, αν όχι σ' όλα τα κείμενά του. Η αγάπη και τα ενδιαφέροντά του, δεν περιορίζονται βέβαια, επεκτείνονται και αγκαλιάζουν σε ό,τι ζει και κινείται γύρω του. Στους ανθρώπους του οικογενειακού του περιβάλλοντός του αλλά και στους ανθρώπους του σύμπαντος κόσμου. [...] Ο Δημήτρης έχει συγκεντρωμένο σ' ένα καλαίσθητο βιβλίο τον πνευματικό του μόχθο και τα λογοτεχνικά "διαμαντάκια" του κι εμείς θα μπορέσουμε να ξαναδιαβάσουμε και να ξαναχαρούμε τον όμορφο, στρωτό με πολύ συναίσθημα και αγάπη λόγο του. (Γιάννης Μιχαλάκης, από τον πρόλογο)