Η γη, ο ουρανός και η θάλασσα, μαζί με όσα εμπεριέχουν (και σε όσα εμπεριέχονται) ερωτοτροπούν απρόσμενα με τους χρωματιστούς στίχους της Ελίνας Μαρμαρίδου. Ανάμεσα στο ενιαίο ποίημα-ωδή στον άνθρωπο, γι' αυτό το απαραίτητο άλλο της ζωής του και στις απρόσμενες εμπειρίκιες υψικαμινικές λάβες, η ποιήτρια αναπλάθει γεμάτη εικόνες, πάθος, αισθήματα και μουσικές τη ρομαντική υπερρεαλίζουσα φωνή της.