Όγκος αυστηρός και επιβλητικός, το Παλάτσο Πίτι, δεσπόζει στην περιοχή του Ολτράρνο, στη Φλορεντία. Από πρώτη ματιά μοιάζει να βρίσκεται στο περιθώριο του πολεοδομικού ιστού, αλλά στην πραγματικότητα είναι η δεύτερη καρδιά της πόλης, που "ζωντανεύει" από τους Κήπους του Μπόμπολι και από τον λεγόμενο Διάδρομο του Βαζάρι, που ενώνει το Παλάτσο Πίτι με τα Ουφίτσι και το Παλάτσο Βέκιο. Έργο του Μπρουνελέσκι και του Luca Fancelli, το κτίσμα δεν έχασε ποτέ το όνομα του πρώτου ιδιοκτήτη του, του Luca Pitti. Το 1549 αποπερατώθηκε από τον Bartolomeo Ammannati, με εντολή της Ελεονόρας του Τολέδου. Μετατράπηκε, έτσι, σε χώρο για τις συλλογές της οικογένειας των Μεδίκων, ξεκινώντας από τον Κόζιμο Α΄και τους γιους του, Φραγκίσκο Α΄και Φερδινάνδο Α΄και τους γιους του, Φραγκίσκο Α΄και Φερδινάνδο Α΄. Αργότερα, το κτίριο υπέστη μετατροπές και, κυρίως, εμπλουτίστηκε με σημαντικούς διακοσμητικούς κύκλους, όπως εκείνος του Πιέτρο ντα Κορτόνα στα χρόνια του Κόζιμο Β΄. Τη μεγαλύτερη ανάπτυξη της, πάντως, η συλλογή την γνώρισε επί Φερδινάνδου Γ΄των Μεδίκων, στα τέλη του 17ου και τις αρχές του 18ου αιώνα. Μετά την παρένθεση της Ναπολεόντειας περιόδου, το 1834 η Παλατινή Πινακοθήκη άνοιξε για το κοινό. Αξίζει, επίσης, να σημειωθεί η ύπαρξη και άλλων, λιγότερο γνωστών μουσείων στο Παλάτσο Πίτι, όπως είναι η Πινακοθήκη Μοντέρνας Τέχνης, το Μουσείο Αργυροχοΐας, το Μουσείο Πορσελάνης, το Μουσείο Αμαξών και το Μουσείο Κοστουμιών.