[...] Το να μιλά κανείς για τον έρωτα προϋποθέτει λέξεις σπάνιες, απαιτεί λέξεις πολύτιμες καθώς και ιδιαίτερη φροντίδα για να διατηρηθεί, με τον κίνδυνο της λήθης, η εποχή του θαύματος· να διαφυλαχθεί σαν το πολυτιμότερο πράγμα στον κόσμο το ίχνος του ανείπωτου, να κρατηθεί ζωντανή η ανάμνηση της θεϊκής παρουσίας που μας κατακλύζει όταν είμαστε ερωτευμένοι. Το να γράφει κανείς για τον έρωτα είναι σαν να προσπαθεί να επιμηκύνει τον αντίκτυπο των συναισθημάτων που μας διαπερνούν, μας ομορφαίνουν, μας ζωντανεύουν και μας κάνουν ν'αγαπούμε τη ζωή με όλο μας το είναι, όταν νιώθουμε ότι αγαπάμε και μας αγαπούν. [...] (από τον πρόλογο του συγγραφέα)