Πριν ο κόσμος γίνει κόσμος, το σύμπαν έμοιαζε μ' ένα τεράστιο αυγό όπου αναμειγνύεται ο ουρανός και η γη, το σκοτάδι και το χάος. Ο Παγκού κοιμόταν βαθιά στο κέντρο του. Δεκαοκτώ χιλιάδες χρόνια αργότερα, ο γίγαντάς μας ξύπνησε. Ανοίγοντας τα μάτια του δεν αντίκρισε παρά σκοτάδι. Ένιωσε να πνίγεται και να βαριέται κι αυτό τον έκανε να θυμώσει τρομερά. Άπλωσε τα τεράστια χέρια του, σήκωσε τα κολοσσιαία μπράτσα του και, με όλες του τις δυνάμεις, έδωσε μια φοβερή σπρωξιά στα τοιχώματα. Ακούστηκε κάτι σαν βροντή, το αυγό έσπασε στα δύο και όλα τα στοιχεία που στριμώχνονταν κι ανακατεύονταν αιώνες κι αιώνες χωρίστηκαν μ' όλους τους δυνατούς τρόπους. [...] (απόσπασμα από το κείμενο του βιβλίου)