Στα βιβλία III, IV, V και VI των "Πολιτικών" ο Αριστοτέλης επιχειρεί μια θεωρία των πολιτευμάτων στην οποία δίνει το περιεχόμενο της επιστήμης των πολιτικών φαινομένων και της πολιτικής πρακτικής. Με το βιβλίο III βρισκόμαστε στο κέντρο των πολιτικών αναλύσεων, καθώς το ζητούμενο είναι η ουσία και οι εκφάνσεις του πολιτικού βίου· η ύπαρξη του πολιτικού βίου έχει συζητηθεί στα προηγούμενα βιβλία των "Πολιτικών". Ο περισσότερο θεωρητικός χαρακτήρας του βιβλίου III εξισορροπείται με τον περισσότερο πραγματολογικό και κοινωνιολογικό χαρακτήρα του βιβλίου IV, όπου περιγράφεται η πολυσχιδία των πολιτευμάτων και επιχειρείται η εξήγηση της με αναφορά οικονομικών, κοινωνικών, πολιτισμικών, φυλετικών /εθνολογικών / ανθρωπολογικών παραγόντων- αυτή η συστηματική κοινωνιολογική προσέγγιση της πολυμορφίας των πολιτευμάτων συμπληρώνεται με πλήθος εμπειρικών διαπιστώσεων που κάλλιστα αντιπαραβάλλονται με τη θεωρητικού και εννοιολογικού χαρακτήρα ταξινόμηση των πολιτευμάτων στο τρίτο βιβλίο (κεφ. 7). [...] (από την εισαγωγή του βιβλίου)