Αναθάλλει στις ημέρες μας το δισχιλιετές δένδρο του μοναχισμού και πυκνώνει τους καρπούς του Πνεύματος. Ο σύγχρονος άνθρωπος είδε ότι ο καταναλωτισμός δεν γεμίζει την εσωτερική ύπαρξη. Πριν από λίγες μόλις δεκαετίες το όνειρο όλων ήταν η απόκτηση των σπανίων τότε τεχνολογικών αγαθών. Σήμερα κανείς δεν στερείται όχι μόνο τα ηλεκτρικά, αλλά ούτε και τα ηλεκτρονικά μέσα, που βέβαια ξεκουράζουν το σώμα, αφίνουν όμως το κενό στην ψυχή. Το πνεύμα ζητάει πνευματικό πλήρωμα. Γι' αυτό, μετά μάλιστα, και από την παταγώδη κατάρρευση των υλιστικών κοσμοθεωριών, νέοι συνήθως άνθρωποι, επιτυχημένοι ήδη κατά κόσμον ή με όλες τις προϋποθέσεις για μια επιτυχημένη ζωή, στρέφουν τα νώτα στα γήινα και προστρέχουν στην ισάγγελη βιοτή. Η κουρά, για τον ενστερνιζόμενο το "μοναδικό" πολίτευμα, προβάλλει έντονη την υφή της μετανοίας, της θλίψεως για το αμαρτωλό και ατελέσφορο παρελθόν του. Για την Εκκλησία ωστόσο έχει τον χαρακτήρα της πανηγύρεως "πρωτοτόκων εν ουρανοίς απογραφομένων": Μια ψυχή απαρνείται τα πάντα και τους πάντες, και πρώτιστα τον ίδιο τον εαυτό της. Ελεύθερη έτσι από κάθε είδους δεσμά και βάρη, ακόμη και θεμιτά, αφιερώνεται στο Αρνίο για να Το ακολουθεί απερίσπαστα "όπου αν υπάγη". [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)