Ο αθεϊσμός και η θρησκευτική πίστη είναι δύο από τα βασικότερα εριοτήματα που τίθενται με το έργο "Μπαριονά", όμως είναι και, ίσως, ο πιο δισεπίλυτος προβληματισμός του Σαρτρ που τον απασχόλησε από τις απαρχές της καλλιτεχνικής και πνευματικής του προσφοράς. Η βαθιά του επιρροή από τον Νίτσε, τον παρότρυνε να αποκηρύξει τον ουνιβερσαλισμό και την τεκνοποιία, τον έκανε να συνδέσει τον υπαρξισμό και τον αντιανθρωπισμό, στοιχεία που είτε αναφέρονται είτε εννοούνται στο έργο αυτό, αλλά και που αντιπαλεύουν με τα αντίθετά τους, την αγάπη προς τον συνάνθρωπο, το κοινωνικό σύνολο και τον Θεό. Είναι γνωστό ότι ο συγγραφέας είχε πάντοτε μια ιδιόρρυθμη σχέση με τον Θεό, βασισμένη στον αρνητισμό και την αμφισβήτηση. Το παρόν έργο μας κάνει να ξανασκεφτούμε την προσωπική του φιλοσοφία για την ύπαρξη και το θείο που, ίσως, δεν απορρίπτει τελικά την πίστη και τον σεβασμό στις θρησκευτικές αξίες, αλλά τις επικροτεί αναδεικνύοντας τη δύναμη του ατόμου όταν πηγάζει από την ουσιαστική αγάπη, την εμπιστοσύνη και την αφοσίωση στους διπλανούς του, σε κάποιες αξίες ή καταστάσεις.