Ο Νίκος Λύτρας είναι μια άκρως ενδιαφέρουσα περίπτωση καλλιτέχνη από πολλές απόψεις τόσο στο καθαρά μορφοπλαστικό όσο και στο εικονογραφικό επίπεδο, όπως καταδεικνύει η διεξοδική μελέτη του έργου του, με φόντο τον ευρύ ορίζοντα του ευρωπαϊκού μοντερνισμού στις ποικίλες παραμέτρους του. Η μονογραφία και η έκθεση αυτή, που φέρνει στο φως πολλά άγνωστα έργα του ζωγράφου, που παρακολουθεί το δημιουργό από τις πρώτες δοκιμές στο εργαστήρι του και που "ανασυστήνει" κατά κάποιο τρόπο τη μεγάλη μεταθανάτια έκθεσή του στο Ζάππειο το 1929, επιχειρεί να χαρτογραφήσει την εικαστική διαδρομή αλλά και την πολυεδρική, του οποίου το έργο δεν έχει μελετηθεί επαρκώς, και πάντως όχι υπό το πρίσμα μιας συνθετικής θεώρησης, που θα αναδείκνυε ορισμένα βασικά χαρακτηριστικά της τέχνης καθώς και της προσωπικότητάς του. Θα πρέπει βέβαια να επισημανθεί εδώ το γεγονός ότι σημαντικοί τομείς της δημιουργίας του, όπως οι προσωπογραφίες και τα σχέδια, σε μεγάλο βαθμό παρέμεναν άγνωστα. [...] Αφροδίτη Κούρια