(...) Κρατιέμαι απ' το παραπέτο που 'χει μια ξύλινη προέκταση καγκελωτή ως απάνω. Δίπλα μου στηρίζεται ένας άντρας που η εμφάνιση του είναι σε κραυγαλέα αντίθεση με τη δική μου και των υπόλοιπων. Τον λοξοκοιτάζω διακριτικά, τον παρατηρώ. Κοστούμι ταξιδιωτικό πιε-ντε-πουλ σε μοβ απόχρωση, λευκό πουκάμισο, γραβάτα. Φρεσκοξυρισμένος, καλοχτενισμένος, με τη κολώνια του, παρακαλώ. Όλοι καταλήξαμε στην Ασφάλεια από διάφορα κρατητήρια και βρεθήκαμε εδώ βρόμικοι, αξύριστοι, κακομοιριασμένοι. Τώρα πώς τα κατάφερε αυτός να 'ναι φιγουρίνι, δεν μπόρεσα να φανταστώ. Όταν γνωριστήκαμε, κατάλαβα: είχε ακμαίο το ηθικό.(...) (Από τη μαρτυρία του Γιάννη Στεφανίδη, Με τον Γιάννη Ρίτσο στην εξορία) Σκόρπιες σελίδες. Συλλογή από σκόρπια κείμενα του Γ. Στεφανίδη, μικρά και ουσιαστικά, δημοσιευμένα ή μη.