Το βιβλίο αυτό ανήκει στους ελάχιστους. Ίσως να μη ζει πια κανένας απ' αυτούς. Μπορεί να είναι εκείνοι που κατανοούν τον "Ζαρατούστρα" μου: "πώς θα ήταν δυνατόν να με μπερδέψουν με εκείνους για τους οποίους φυτρώνουν αφτιά που τους ακούνε σήμερα;" - Εμένα μου ανήκει το μεθαύριο. Μερικοί γεννιούνται μετά θάνατον. Τους όρους κάτω από τους οποίους με καταλαβαίνουν και με καταλαβαίνουν "αναγκαστικά" -τους γνωρίζω πολύ καλά. Πρέπει να είναι κανείς έτοιμος μέχρι σκληρότητας στα πνευματικά πράγματα, προκειμένου να αντέξει τη σοβαρότητα μου, το πάθος μου. Πρέπει να είναι κανείς ασκημένος να ζει στα βουνά - να βλέπει "κάτω" του την αξιοθρήνητη, εφήμερη πολυλογία της πολιτικής και της φιλαυτίας των λαών. Πρέπει να έχει γίνει κανείς αδιάφορος, πρέπει να μη ρωτά αν η αλήθεια ωφελεί, αν αποβαίνει μοιραία... [...] (από τον πρόλογο του συγγραφέα)