Στην παρούσα μελέτη διερευνώνται οι οργανωτικές και λειτουργικές παράμετροι άσκησης κοινωνικής πολιτικής από τους προχυοβάθμιους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με στόχο την επεξεργασία προτάσεων για μεταρρυθμιστικές παρεμβάσεις. Κατ' αρχάς γίνεται αναφορά στις νέες τάσεις στο πεδίο της κοινωνικής προστασίας και στις επιδράσεις των ενωσιακών πολιτικών στην κοινωνική δράση των ΟΤΑ. Αναλύεται η συγκριτική εμπειρία τεσσάρων ευρωπαϊκών κρατών (Ηνωμένου Βασιλείου, Γαλλίας, Ισπανίας, Φινλανδίας) στην άσκηση κοινωνικής πολιτικής σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο. Ακολούθως παρουσιάζεται η διάρθρωση της κοινωνικής διοίκησης στην Ελλάδα, με έμφαση στις περιφερειακές και τοπικές δομές, καθώς και στους ελεγκτικούς μηχανισμούς. Στη συνέχεια προσεγγίζονται οι δομές και οι δράσεις κοινωνικής πολιτικής οκτώ επιλεγμένων Δήμων και συνάγονται συμπεράσματα ως προς τα οργανωτικά και λειτουργικά τους ελλείμματα. Τέλος, διατυπώνεται μια σειρά προτάσεων για τη μεταρρύθμιση του σχεδιασμού, της οργάνωσης και της διοίκησης των δημοτικών κοινωνικών υπηρεσιών.