Το βιβλίο αυτό συνδέεται με τον πανηγυρικό εορτασμό για την επέτειο των δέκα χρόνων αδελφοποίησης της γαλλικής πόλης Villeneuve-lez-Avignon με το Γύθειο, τον οποίο έχει προγραμματίσει ο εξαιρετικά δραστήριος γαλλοελληνικός σύλλογος "Ελιά". Ως θέμα αυτής της εορταστικής επετείου επιλέχθηκε η θάλασσα, απόλυτα συνυφασμένη με την ίδια την Ελλάδα και την ιστορία της, έτσι όπως εικονογραφείται με ιδανικό τρόπο στην αρχαία ελληνική κεραμική. Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι τα αγγεία που διακρίνονται για τον πλούτο της διακόσμησης και την ποικιλία των σχημάτων τους οφείλουν την ευρεία διάδοσή τους εκτός Ελλάδος στους θαλάσσιους δρόμους. Πάμπολλα αγγεία -αττικά και κορινθιακά- είχαν διοχετευτεί, ως γνωστό, στις αγορές της Δύσης, κυρίως στην Ετρουρία, όπου βρέθηκαν κατά χιλιάδες στη διάρκεια των ανασκαφών του 19ου αιώνα προκαλώντας το θαυμασμό των αρχαιολόγων. Έτσι γεννήθηκε και η ιδέα αυτού του βιβλίου, την έκδοση του οποίου ακολουθεί σχετική έκθεση τόσο στη Γαλλία όσο και στην Ελλάδα, αφιερωμένη στις θαλάσσιες παραστάσεις των αγγείων και κυρίως σε αυτές που είναι εμπνευσμένες από τη μυθολογία. Σε αυτή την ιδέα μας οδήγησε επίσης και το παραθαλάσσιο Γύθειο, όπου εκτυλίσσονται πολλά μυθολογικά γεγονότα αναφερόμενα στο υγρό στοιχείο. Πράγματι, σύμφωνα με τον Όμηρο, από το Γύθειο ξεκίνησε ο Πάρης, γιος του Πριάμου, με το καράβι του, μεταφέροντας από τη Σπάρτη, το "πολύτιμο φορτίο του", την ωραία Ελένη με προορισμό το νησί -σημερινή χερσόννησο- της Κρανάης -όπου "οι εραστές συνευρέθηκαν για πρώτη φορά". Οι αρχαίες πηγές αναφέρουν επίσης πως σε αυτήν τη λακωνική πόλη τιμούσαν ιδιαίτερα τον Νηρέα, πατέρα των Νηρηίδων, αγαθοποιό θεότητα του πελάγους καθώς και τον Ποσειδώνα, του οποίου το άγαλμα είχε θαυμάσει ο περιηγητής Παυσανίας τον 2ο αι. μ.Χ. Τέλος, ο ίδιος ο "κύριος των υδάτων" κρατώντας την τρίαινα σαν σκήπτρο στο ένα χέρι και ένα δελφίνι στο άλλο, ήταν απεικονισμένος στα νομίσματα των Γυθειατών κατά τη ρωμαϊκή εποχή. Αυτές οι αναφορές αποτέλεσαν καθοριστικούς παράγοντες, ώστε από το πλούσιο θεματολόγιο της αγγειογραφίας να επιλεγεί για την εργασία αυτή η θάλασσα, ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης για την τέχνη και τη λογοτεχνία από την αρχαιότητα έως σήμερα. [...] (από την εισαγωγή της συγγραφέως)