"Όταν αποφάσισα να γράψω αυτό το βιβλίο ήξερα ότι ο μόνος τρόπος να μοιραστώ αυτή τη μοναδική και ανεπανάληπτη εμπειρία ήταν η αφήγηση. Πέρα από το γεγονός ότι ο επιστημονικός λόγος είναι πιο κατάλληλος για να επικοινωνήσεις ιδέες και όχι βιώματα, η ψυχοθεραπεία είναι αφ' εαυτού μια αφηγηματική διαδικασία." Την αφηγηματική διαδικασία ακολούθησε η Χάρις Κατάκη, ιδρύτρια και διευθύντρια του Εργαστηρίου Διερεύνησης Ανθρώπινων Σχέσεων, με μακρόχρονη και αναγνωρισμένη εμπειρία στην ψυχοθεραπεία, προκειμένου να μετατρέψει σύνθετα θέματα προσωπικών και οικογενειακών σχέσεων σε περιεχόμενο απολαυστικών ιστοριών. Το "Ήμερο φίδι του Θεού" είναι ένα συναρπαστικό αφήγημα με ιστορίες ψυχοθεραπείας, καταστάλαγμα της πολυετούς εμπειρίας της συγγραφέως, μέσα από τις σελίδες του οποίου ο αναγνώστης ταυτίζεται αναπόφευκτα με τις έντονες περιγραφές της προσωπικής ζωής θεραπευτών και θεραπευόμενων. Η Χάρις Κατάκη, χρησιμοποιώντας τη συνθετική συστημική θεραπευτική της προσέγγιση, διαπλέκει, μέσα από καθημερινές οικογενειακές ιστορίες, την προσωπική ζωή με την ψυχολογική ανάλυση. Από το αφήγημα, με εύστοχους θεραπευτικούς χειρισμούς, αναδύονται λύσεις στα αδιέξοδα του σύγχρονου ανθρώπου. Οι αναγνώστες συνειδητοποιούν πως μπορούν να αλλάξουν το δέρμα τους και να ανανεώσουν τις ζωές τους, όπως το ήμερο φίδι. Επιπλέον, η συγγραφέας συνδέει την αρχαιοελληνική αντίληψη για τη θεραπευτική διαδικασία με τη σύγχρονη συστημική προσέγγιση. Τα δύο πρώτα μέρη του βιβλίου, "Ο μίτος της Αριάδνης" και "Στο λαβύρινθο", έχουν πολλές αντιστοιχίες με την αρχαία ελληνική δραματουργία και σχετίζονται με τις έννοιες της μέθεξης και της κάθαρσης. Στο τρίτο μέρος "Η φωτεινή θύρα", ο αναγνώστης ακολουθεί τους πρωταγωνιστές στην κάθοδό τους στο φρέαρ της Εκάτης, δηλαδή στον εσωτερικό κόσμο του θεραπευόμενου, στην επώδυνη αλλά λυτρωτική αναζήτηση του εαυτού. Το βιβλίο έχει στόχο, κατά την ομολογία της συγγραφέως, να μεταφέρει το μήνυμα ότι όλα τα διλήμματα, όλες οι διχογνωμίες, όλες οι αντιφατικές αντιλήψεις που μας διχάζουν μπορούν να αντιμετωπιστούν και να επιλυθούν όταν είμαστε ανοιχτοί να χτίσουμε γέφυρες, ανάμεσα σε εσωτερικούς, διαπροσωπικούς και επιστημολογικούς διχασμούς.