Η "Νέα Γένεση" μπορεί να είναι η ανάσα αυτής της ζωής, η ψυχή και η σάρκα μέσα στο πνεύμα του Ζορμπά ή του Ηρακλή, του Ομήρου ή του Ιωάννη της Πάτμου, του Κοσμά του Αιτωλού ή του Γρηγόρη Λαμπράκη. Μπορεί να είναι η πιο άρρηκτα ταιριαστή αταίριαστη δυάδα και η βάση του πραγματικού μας "είναι", σε αντιπαράθεση με το "καθώς πρέπει να είναι". Εσύ, φίλε, συνάνθρωπέ μου κι αδερφέ, καλείσαι να συμμετέχεις, και όχι να τα βλέπεις με το ενδιαφέρον του ταξιδευτή. Η "Νέα Γένεση" βυθίζεται κάτω από το πετσί των πραγμάτων, τον πυρήνα της ουσίας τους και δε σταματάει στις πρώτες εμπειρικές γνώσεις. Έχει αρχή της τη σωστή εμπειρία και την πλούσια πείρα των άλλων, ώστε να μη χρειάζεται να καεί από τη φωτιά, για να καταλάβεις τι είναι φωτιά. Σε προκαλεί να πιστέψεις στην ιδέα της -ιδανικό ίσως-, για να καταλάβεις το δίκιο του αγώνα σου γι' αυτήν, διαφορετικά θα είναι η πορεία σου ματαιοπονία στο "δήθεν" και στο "in". Υπάρχουν ανοιχτές αγκάλες και φιλόξενες παρέες, που έχουν μάθει να δίνουν και να παίρνουν, έξω από τα χρηματιστήρια, έξω από κλειστές συναναστροφές, έξω από κάθε λογής εκκλησίες... Γνήσιες αγκαλιές του σύμπαντος, του Θεού -δημιουργού, του πολίτη του άγνωστου κόσμου. "Η Νέα Γένεση είσαι εσύ!"