Η τέχνη είναι δύσκολη ερωμένη· και δεν υπάρχει δυσκολότερη τέχνη απ' το να γίνει μια γυναίκα καλή σύζυγος. Ένα σωρό γυναίκες εξαντλούν τη μαεστρία τους στην προσπάθειά τους να παντρευτούν, κάτι που στο κάτω κάτω είναι σχετικά εύκολο. Μα χρειάζεται να επιστρατεύσουν όλη τους την τέχνη για να παραμείνουν παντρεμένες - παντρεμένες με την ουσιαστική σημασία του όρου· οι πιο πολλές από εμάς αρκούμαστε να τα καταφέρνουμε όπως όπως. Φανταστείτε ν' απαιτήσετε από μια κοπέλα να βγάλει μια μελωδία, ή πολλές μελωδίες -στην πραγματικότητα, μια ατέλειωτη σειρά από μελωδίες- απ' το πιο δύσκολο μουσικό όργανο του κόσμου, χωρίς κανένα μάθημα προηγουμένως. Λάβετε υπόψη σας ότι το όργανο αυτό όχι μόνο γίνεται κακόηχο στο κρύο και μελωδικό την άνοιξη, όχι μόνο χαλαρώνουν και σπάνε οι χορδές του με την παραμικρή μεταβολή της θερμοκρασίας, αλλά τσατίζεται αν τα παπούτσια του το στενεύουν, μελαγχολεί αν το αυγό είναι μπαγιάτικο, και θυμώνει, μουτρώνει ή έρχεται στο κέφι για λόγους που αδυνατεί να κατανοήσει οποιαδήποτε λογική γυναίκα. Αυτά έχει ν' αντιμετωπίσει μια συνηθισμένη σύζυγος· αν όμως καταφέρει να μάθει να παίζει με δεξιοτεχνία τις χορδές του -όσο κι αν πολλές το θεωρούν ταπεινωτικό- Εκείνος θα σκορπίζει μελωδίες για όλη τους τη ζωή. Εύχομαι να διαπιστώσετε πως αξίζει τον κόπο ν' ακούσετε μερικές συμβουλές από μια παλιά καραβάνα. (από τον πρόλογο της συγγραφέως)