Τα κείμενα που ταμιεύονται σε τούτο το βιβλίο, όπως τα: "Αυτοποιμαντική", "Μνήσθητι, Κύριε", "Πώς σε κηδεύσω, Θεέ μου", "Δεκαπενταύγουστο κάπου στο Άγιον Όρος" κ.ά. είναι και αποτελούν συνειδητές βιωματικές καταθέσεις ενός αφανούς ιερέα της περιφέρειας, που προσπαθεί να ψηλαφήσει το νόημα των γιορτών και της προσωπικής του διακονίας με ιερή συγκίνηση και μεταφυσικό ρίγος... Έχοντας γραφεί το κάθε κείμενο σε διαφορετικό χρόνο, διασώζει μεν την αυθεντικότητά του, αλλά παράλληλα δηλώνει και την εξάρτησή του από τα υπόλοιπα, πράγμα που σημαίνει ότι ο συγγραφέας τους επιθυμεί να μη χαθεί εκείνη η ιερή σχέση του Χθες με το Σήμερα, ώστε να συνεχίζει να τιμάται η Μνήμη με τα Πρόσωπα, τους Χώρους και τα Γεγονότα που κρατάει μέσα της με περιούσια προσοχή... Χρέος του συγγραφέα ήταν να μετουσιώσει σε λόγια τα όσα βιώνει, ενώ του αναγνώστη να προσπαθήσει να βρει την πνευματική συγγένεια που τους ενώνει στους πικρούς καιρούς μας. Πάντα προς δόξαν Θεού και φιλάδελφο συναντίληψη.