[...] Η φωτογραφία μπορεί να υπάρχει και, όπως τονίστηκε προεισαγωγικά, να λανθάνει έγκλειστη στα σκοτεινά κάποιου αρχείου. Οι φωτογραφίες του Χαρισιάδη δεν ανήκουν, τουλάχιστον αποκλειστικά, σ' αυτήν την κατηγορία. Ωστόσο, αν σκεφτεί κανείς το αριθμητικό τους μέγεθος και την θεματική τους ποικιλία, ελάχιστες είναι γνωστές και, κυρίως, αναγνωρίσιμες. Δηλαδή, μια σχηματισμένη ολομερής εικόνα μας διαφεύγει. Λαμβάνοντας όλα αυτά υπ' όψη, μέσα από το σύνολο των κειμένων και των φωτογραφιών του παρόντος τόμου, δίνεται μόνο μια αδρομερής εικόνα από τη φωτογραφική διάσταση του Χαρισιάδη. Έτσι ο τόμος, όσο και η έκθεση, δεν είναι παρά μια πρώτη επιμέρους προσέγγιση στο φωτογραφικό του έργο. Το πόσο επιδέξια συνθέσαμε την εικόνα και το κατά πόσο αντιπροσωπευτική μπορεί να είναι απέναντι "εις την απλή, την ανόθευτον φωτογραφία" του Δημήτρη Χαρισιάδη, αυτό παραμένει ανοιχτό σε κάθε κρίση. (από το εισαγωγικό σημείωμα του Κωστή Α. Λιόντη)