Σκοπός του βιβλίου αυτού είναι να συμβάλει στη μελέτη του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών, δηλαδή του βασικότερου οργάνου της πολιτείας για τη διαχείριση των εξωτερικών υποθέσεων. Στο παρελθόν ελάχιστες μελέτες είχαν αφιερωθεί στους μηχανισμούς παραγωγής των αποφάσεων της εξωτερικής πολιτικής και υπήρχαν μόνο σποραδικές αναφορές, στο πλαίσιο είτε της διπλωματικής ιστορίας, είτε απομνημονευμάτων και βιογραφιών. Οι ριζικές αλλαγές της μεταπολεμικής και μεταψυχροπολεμικής εποχής στη διαμόρφωση των διεθνών σχέσεων, έστρεψαν ασφαλώς το ενδιαφέρον των μελετητών στην έρευνα και του νευραλγικού αυτού τομές της κρατικής δραστηριότητας. Ισχυρή ώθηση στην κατεύθυνση αυτή έδωσαν οι σχολές σκέψης (π.χ. διαδικασία λήψης αποφάσεων), αλλά και η οριστική μετατόπιση του κέντρου βάρους της εξωτερικής πολιτικής στα υπεύθυνα αιρετά όργανα, η εμπλοκή νέων κυβερνητικών φορέων σε εξειδικευμένους τομείς κρατικής δράσης και η διαμόρφωση της "δημόσιας διπλωματίας" και της "κοινωνίας των πολιτών". Το παρόν πόνημα ακολουθεί μια αυστηρή ιστορική σκοπιά, από τη γέννηση του νεότερου ελληνικού κράτους μέχρι τις ημέρες μας. Εξιστορεί και προβάλλει τις ποικίλες μεταβολές στην οργάνωση του Υπουργείου Εξωτερικών, μέσα από το πρίσμα των αλλεπάλληλων και πολυτάραχων φάσεων της εσωτερικής πολιτικής μας ζωής και ως αποτέλεσμα των πολυσήμαντων αλλαγών στο διεθνές προσκήνιο. Έτσι, η μονογραφία αυτή, αν και συνοπτική, μπορεί να προσφέρει την αναγκαία ζύμη για παραπέρα έρευνα του θέματος, σε σχέση και με τον ευρύτερο ρόλο του Υπουργείου Εξωτερικών στο σύστημα διαμόρφωσης της εξωτερικής πολιτικής.