Ευγενική προσδοκία του συγγραφέως είναι η συμβουλή του εις την ανασύνταξη της ελληνικής θρησκευτικής παραδόσεως, με σκοπό την αναβίωση των ιεροτελεστιών της, μετά από 2 χιλιετίες διωγμών και καταστροφών που υπέστη από τους πολέμιους της μονοθεϊστές. Κύριον αντικείμενον μελετών της ελληνικής θεολογίας αποτελεί ο επιστητός κόσμος, (τα φυσικά φαινόμενα και οι νόμοι αυτών), καθώς και τα μυστήρια της φύσεως δια την επέκεινα θεογνωσία και κατανόησι του φυσικού κόσμου. Οι θεολογικές αναφορές των προγόνων μας περί της δημιουργίας της ζωής, αποτελούν ενιαίο σύνολον επιστημονικών και φιλοσοφικών προσδιορισμών, παράδοσιν η οποία συνεκροτήθη κατά το πέρασμα πολλών χιλιετιών. Ο πλούτος και η πολυμορφία της κάνουν αξιοθαύμαστη την ενυπάρχουσα συνοχή, την συνάφεια και την αλληλουχία μεταξύ των διαφόρων θεολογικών θεωριών της. Φιλόσοφοι-στοχαστές διαφορετικών εποχών διετύπωσαν ταυτόσημα θεολογικά αξιώματα, και αυτό αποδεικνύει ότι αποτελεί πολιτειακόν εγκαθίδρυμα συστηματικώς διακείμενον επί των φυσικών νόμων, και όχι συνονθύλευμα επινοημάτων. Όθεν αναπτύσσεται εις το δυσπρόσιτον φιλοσοφικόν παράστημα και η γεναιοψυχία των Ελλήνων. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)