Η Λίτσα είναι σίγουρα μια τσαχπίνα σαρδελίτσα. Έχει πολλά ενδιαφέροντα, αλλά βαριέται κι εύκολα. Είναι έξυπνη και καλή, αλλά είναι και κουτή. Κι όπως φαίνεται η αντίφαση καλά κρατεί. Κι όχι μόνο η αντίφαση αλλά καμιά φορά και η υπερβολή. Η αυτοπεποίθεση ξεπερνά τα όρια και γίνεται έπαρση, ο δυναμισμός παρόρμηση. Για αυτό και μπλέκει σε διάφορους μπελάδες. Ευτυχώς που είναι καλή και στο τέλος πάντα έχει τύχη πολλή. Ως πότε θα συμβαίνει όμως αυτό; Αν δε διορθωνόταν κάποια φορά... Ετσι οι φίλοι της, όταν τη βλέπουν σκεφτική σπεύδουν να τη βοηθήσουν, με τέχνη και σοφία το ελάττωμά της να εξαφανίσει στα ά-πα-πατα του βυθού, χωρίς όμως τη τσαχπινιά της να χάσει. Πώς θα το κάνει άραγε;