Επηρεασμένος από τον Πλαύτο και τον Τερέντιο, αλλά και χρησιμοποιώντας τη φαρσική εφευρειτικότητα της Κομμέντια Ντελλ' Άρτε, ο Μολιέρος αναδείχτηκε ο κατ' εξοχήν συγγραφέας που εστιάζει την προσοχή του σε έναν τύπο ανθρώπου και, μεγεθύνοντας το ελάττωμά του, τον μετατρέπει σε σύμβολο και παράδειγμα προς αποφυγήν. "Ο κατά φαντασίαν ασθενής" είναι το κύκνειο άσμα του κορυφαίου κωμωδιογράφου και εκπροσώπου του γαλλικού κλασικισμού. Το έγραψε όντας ο ίδιος άρρωστος και ταλαιπωρημένος από τους γιατρούς της εποχής. Στο πρώτο ανέβασμά του στο Παρίσι, ο Μολιέρος έπαιξε τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Αργκάν και αποθεώθηκε από το κοινό, αλλά και στην τέταρτη παράσταση η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε επί σκηνής. Κατάφερε με δυσκολία να τελειώσει την παράσταση, και πέθανε λίγες ώρες αργότερα (Φεβρουάριος 1673). Όμως το έργο του αυτό παίζεται συνεχώς και με μεγάλη επιτυχία, διότι στηλιτεύει με πολύ χιούμορ τις τακτικές των αργυρώνητων γιατρών κάθε εποχής, που θησαυρίζουν σε βάρος υστερικών με την υγεία τους ανθρώπων.