Η πτώση της Σοβιετικής Ένωσης οδήγησε τους δυτικούς ερευνητές στο συμπέρασμα ότι θα ακολουθήσει περίοδος πολιτικού χάους και εθνικό-θρησκευτικών συγκρούσεων στις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας. Κυριαρχούσε η άποψη ότι η κατάλυση του σοβιετικού καθεστώτος θα απελευθέρωνε όσες πολιτικές και θρησκευτικές ριζοσπαστικές δυνάμεις βρίσκονταν υπό τον έλεγχό του για περίπου εβδομήντα χρόνια. Όμως η επιρροή του σοβιετικού καθεστώτος ήταν τόσο έντονη, ώστε οι πολιτικές και διοικητικές δομές να έχουν εδραιωθεί σε μεγαλύτερο βαθμό από όσο είχε εκτιμηθεί αρχικά. Είναι αξιοσημείωτο ότι στις κοινωνίες των πέντε νέων δημοκρατιών, δεν σημειώθηκε μεταβατική φάση εξέλιξης από το κομμουνιστικό σύστημα των τελευταίων χρόνων της Ένωσης σε κάποιο άλλο σύστημα με δημοκρατικά χαρακτηριστικά. Όπως και ότι στην περίπτωση της Κεντρικής Ασίας ο σοβιετικός κομμουνισμός δεν ηττήθηκε ούτε και καταψηφίσθηκε. Ίσως αυτό να συνέβη γιατί στην Κεντρική Ασία επιβιώνουν για αιώνες άλλες κοινωνικές και πολιτιστικές δομές. Για παράδειγμα, αντί η πολιτική μετάβαση να κρίνει το μέλλον της φατρίας, η φατρία έκρινε την πολιτική μετάβαση.