Όλοι μπορούμε να βελτιώσουμε τις σχέσεις μας με τον Θεό και την πνευματική μας ζωή, σ' όποιο πνευματικό επίπεδο κι αν βρισκόμαστε. Όλοι, διότι όλοι π.χ. μπορούμε να κάνουμε λίγη περισσότερη προσευχή, λίγη περισσότερη νηστεία, να πάμε λίγο νωρίτερα στην Εκκλησία. Όλοι μπορούμε να δικαιολογήσουμε το συνάνθρωπό μας για τη "ζημιά" που μας έκανε, να τον ανεχθούμε, όταν κάποια ιδιοτροπία του μας ενοχλεί, η και να τον συγχωρήσουμε, δείχνοντας μ' αυτό τον τρόπο την αγάπη μας. (Έτσι δε θέλουμε και εκείνος να μας φερθεί;). Όλοι μπορούμε να μην επιμένουμε στην άποψη μας, για να μην επέλθει παροξυσμός, να αναγνωρίσουμε το λάθος μας και να ζητάμε συγγνώμη. Και όλοι μας, βελτιώνοντας με αυτή την τακτική τις σχέσεις μας με τον Θεό και τους ανθρώπους, μπορούμε να φθάσουμε ακόμη ψηλότερα, ώστε να ισχυροποιήσουμε την πίστη καί την ελπίδα μας στον Χριστό και να Τον αγαπήσουμε περισσότερο. Με τον Χριστό, όταν υπάρχει ουσιαστική και όχι τυπική σχέση μαζί Του, θα μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε ήρεμα και νικηφόρα σε οποιεσδήποτε μελλοντικές δοκιμασίες κι αν προκύψουν: αποτυχίες, ατυχήματα, ασθένειες, θάνατοι προσφιλών προσώπων, πόλεμοι, σεισμοί, διωγμοί, σφραγίσματα (στο χέρι ή στο μέτωπο) κ.λπ.