Αριστουργήματα της γορτυνιακής ελεγειογραφίας; τα πιο αντιπροσωπευτικά δείγματα της γορτυνιακής ψυχής, απάνθισμα των πιο θλιβερών ασμάτων και αποθέωση του γορτυνιακού γλωσσικού ιδιώματος, τόσο στη συλλογή όσο και στα εκτενή προλεγόμενα διαπιστώνει ο αναγνώστης στη μοναδική αποθησαύριση Μοιρολόγια της Γορτυνίας του Δοξιώτη Απόστολου Ι. Γιαννόπουλου. Πολλά με τη λιτή και σύντομη διατύπωσή τους αποτελούν ανυπέρβλητα δημιουργήματα ύφους και περιεχομένου, ακόμη και στις πιο αντιφατικές τους εκφάνσεις (Χάρε, χαρά που μου 'φερες και λύπη που μου πήρες). Το μοιρολόι (είδος δημοτικού τραγουδιού) εκφράζει τις πιο δυσάρεστες ψυχικές καταστάσεις, τη θλίψη και τον πόνο ενός λαού ευαίσθητου, αλλά ασυμβίβαστου ακόμη και με την πανίσχυρη κοινόλεκτη αλήθεια του θανάτου. Αν κι ο θάνατος είναι ένα γεγονός που δεν το αποδέχονται οι άνθρωποι, οι εποχές της κορύφωσης των συναισθημάτων εκλείπουν και τα ελεγεία του κοινού θρήνου παύουν στις μέρες μας ν' ακούγονται, έτσι που η μονοτονία της σιωπής να παραδέρνει μεταξύ πόνου κι αδιαφορίας... Τέλος, μπορεί να διαβλέψει κανείς, ακούγοντας -ή σήμερα πια που διαβάζονται- τα μοιρολόγια, την ιδέα αυτού του λαού για το θάνατο, που αμυδρή σχέση έχει με τη χριστιανική αντίληψη, καθώς η λέξη θεός δεν υπάρχει στο ποιητικό λεξιλόγιο κι ο θάνατος, ο Άδης και ο κάτου κόσμος δεν διαφέρει από 'κείνον των Αρχαίων Ελλήνων. Δημήτρης Χαρ. Μητρόπουλος Δημοσιογράφος