[...] Το αντικείμενο αυτής της έρευνας εντάσσεται στα πλαίσια της κτιριολογικής - πολεοδομικής, κατά κύριο λόγο, αλλά και της ιστορικής διερεύνησης της Αθήνας της όψιμης Τουρκοκρατίας. Η παρουσία της Καθολικής Εκκλησίας στην Αθήνα για περίπου δύο αιώνες αντιπροσωπευόταν από την ιεραποστολή του Τάγματος των Καπουκίνων Φραγκισκανών. Η μονή που ίδρυσαν στη πόλη, τόσο ως κτήριο όσο και ως κοινωνικό "σημείο" συνυφάνθηκε σχετικά σύντομα με τους αντίστοιχους ιστούς της Αθήνας, συνδέοντάς την ταυτόχρονα με ένα ακόμη τρόπο με τη Δυτική Ευρώπη. Οι μοναχοί όπου επάνδρωσαν τη μονή προερχόμενοι από τη Δύση επιτέλεσαν ένα οπωσδήποτε ανιδιοτελές έργο, νοούμενο βέβαια μέσα στο σύστημα των δικών τους αξιών. Οι δραστηριότητες τους ήταν ποικίλες με κύριο στόχο την αρωγή και ανακούφιση του γηγενούς πληθυσμού και τη φιλοξενία των διερχόμενων αλλοδαπών περιηγητών. [...] (απόσπασμα από τη γενική εισαγωγή)