Το βιβλίο αυτό είναι ένα προδρομικό κείμενο της διδασκαλίας του Λακάν. Δε θα αναζητήσουμε σ' αυτό "το ασυνείδητο δομημένο σαν μια γλώσσα", αλλά θα βρούμε ήδη το εγώ οριζόμενο από το ναρκισσισμό και αυστηρά διαχωρισμένο από το υποκείμενο το οποίο συλλαμβάνεται μέσα στο διχασμό του από το σύμπτωμα. Η οικογένεια, υποχρεωτικό θέμα, προσεγγίζεται εξαρχής ως δομή μέσα στην τάξη του πολιτισμού. Ο τονισμός του κοινωνικού υπέχει θέση ερζάτς ενός συμβολικού, του οποίου η έννοια μέλλει να έρθει αργότερα. Και τα ένστικτα δεν αναφέρονται παρά μόνο για την "παράδοξη οικονομία" τους στον άνθρωπο. Το δεύτερο μέρος αποτελεί μια πραγματική σύνοψη της φροϋδικής κλινικής, όπου δίνεται μια κεντρική θέση στην πατρική λειτουργία. Η έννοια της "ελλιπούς (decomplete) οικογενειακής ομάδας" δεν αναγγέλει τον απορριπτικό αποκλεισμό (forclusion) του Ονόματος-του-Πατέρα; Δεν ξέρει κανείς τι να θαυμάσει περισσότερο - την κυριαρχία πάνω στο σύνολο ή το γεγονός ότι δε στάθηκε φραγμός σε ό,τι όφειλε ν' ακολουθήσει.