Το λογοτεχνικό είδος του "βασιλικού ανδριάντος" αποτελεί την ουσιαστικότερη και την πλέον περίτεχνη εκφορά πολιτικού λόγου στο Βυζάντιο. Αποτυπώνει με ενάργεια την πολιτική σκέψη των Βυζαντινών, η οποία συνέβαλε καθοριστικά στην ανάδειξη του Βυζαντίου σε μια από τις μακροβιότερες αυτοκρατορίες στην ιστορία της ανθρωπότητας και ενέπνευσε τα πολιτικά οράματα πολλών λαών που ήρθαν σε επαφή με αυτό. Οι δύο "βασιλικοί ανδριάντες" με αποδέκτη τον αυτοκράτορα Λέοντα Σ΄ τον Σοφό αναδεικνύουν με τρόπο αριστοτεχνικό την πολιτική ατμόσφαιρα που επικρατούσε στο παλάτι κατά τη βασιλεία του Βασιλείου Α΄ Μακεδόνος. Ταυτοχρόνως, αποκαλύπτουν ιδιαίτερα στοιχεία του ψυχισμού και της ιδιοσυγκρασίας του φερόμενου ως συντάκτη των εξεταζόμενων κειμένων Βασιλείου Α΄ (στο βαθμό φυσικά που τα αντιλαμβάνονται και επιτυγχάνουν να τα εκφράσουν οι πραγματικοί τους δημιουργοί) και του αποδέκτη τους Λέοντος ΣΤ΄ του Σοφού. Το βιβλίο αυτό αποσκοπεί στο να εντάξει τους δύο βασιλικούς ανδριάντες στο ευρύτερο ιστορικό, πολιτικό και λογοτεχνικό "γίγνεσθαι" της εποχής τους, καθώς και να διευθετήσει σε στέρεα βάση τα ζητήματα της πατρότητας και της χρονολόγησης τους, τα οποία έως τώρα διχάζουν τη διεθνή επιστημονική κοινότητα.