Ανακαλύπτεται ότι η δομή του DNA (η διπλή υλικα) και ο γενετικός κώδικας των εμβίων όντων (το σύστημα μεταβιβάσεως των ομοίων χαρακτηριστικών από τους γονείς στα τέκνα) είναι όμοια με τη δομή και τον κώδικα της Ελληνικής Γλώσσας: Το περιεχόμενο και η λειτουργία τους εκφράζονται με λέξεις της Ελληνικής, των οποίων οι σημασίες συσχετίζονται, είναι όμοιες ως ένα βαθμό. Ο βαθμός συσχετίσεως λαμβάνει μια ελάχιστη τιμή, τη μηδενική (ανόμοιες λέξεις) και μια μέγιστη (όμοιες όμοιες). Αλλά πότε μια σχέση ομοιότητας μεταξύ των σημασιών δυο λέξεων μπορεί να μετρηθεί. Οταν βέβαια αυτή γίνει ποσοτική, και για να γίνει ποσοτική, πρέπει οι λέξεις να γίνουν αριθμοί. Καί πότε, τέλος, η ποσοτική σχέση ομοιότητας δυο λέξεων λαμβάνει τη μέγιστη τιμή της, πότε αυτή παράγει τον μέγιστο βαθμό συσχετίσεως; Όταν φυσικά οι αριθμοί που απεικονίζουν τις λέξεις αυτές είναι όμοιοι, και είναι όμοιοι όταν συνδέονται με τον μέσο και άκρο λόγο Φ (τη χρυσή τομή Φ), όταν δηλαδή σε μια σειρά ομοίων αριθμών ή σ' ένα γενεαλογικό δένδρο λέξεων - αριθμών, το πηλίκο κάθε τέτοιου αριθμού δια του προηγουμένου του δίδει τόν Φ = (1+(5)/2 = 1,618. Σ' ένα τέτοιο γενεαλογικό δένδρο ισχύει ο νόμος: κάθε λέξη - αριθμός της ελληνικής γλώσσας ισούται με το άθροισμα των δυο προηγουμένων. Ετσι οι νουκλεϊνικές βάσεις του DNA, που φέρουν το γενετικό μήνυμα, προσομοιώνονται με γενεαλογικά δένδρα λέξεων - αριθμών της ελληνικής γλώσσας, και σε βαθμό που προκαλεί κατάπληξη, ως εάν η δομή και ο κώδικας του DNA και του γενετικού κώδικα έχουν μεταγραφεί στη δομή και τον γενετικό κώδικα της γλώσσας μας από άγνωστη δύναμη.