Τα διαδοχικά εσωστρεφή και πολιτικά ανέφικτα ιδεολογήματα που κυριάρχησαν στην Κύπρο από το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα μέχρι και τις μέρες μας, έχουν διαμορφώσει σε μεγάλο βαθμό ανασφαλείς συνωμοσιολογικές, ξενοφοβικές και συχνά ρατσιστικές στάσεις ιεραρχών, πολιτικών και μερίδας του λαού. Οι διαδοχικές αποτυχίες και το άλυτο κυπριακό πρόβλημα τροφοδοτούν ακατάπαυστα αυτές τις στάσεις δημιουργώντας μια κουλτούρα εξίσου εσωστρεφή που εγκλωβίζει τους Κυπρίους μέσα στο δαιδαλώδες παρελθόν, αφαιρώντας τους τη δυνατότητα κριτικής και αυτοκριτικής στάσης και, συνακόλουθα, της διατύπωσης ενός λυτρωτικού οράματος για το μέλλον. Η απουσία του ορθού λόγου, η ιδεαλιστική αντίληψη για τη διεθνή πολιτική, η ερμηνεία των δεινών και των προβλημάτων μέσα από τις σατανικές συνωμοσίες, η ασυνεπής, δημαγωγική και συχνά αντιφατική προσέγγιση του Κυπριακού, οι μισές αλήθειες και η επιλεκτική μνήμη εξαναγκάζουν τους Κυπρίους σε μια συνεχή διολίσθηση προς θέσεις που προηγουμένως οι ίδιοι θεωρούσαν προδοτικές. Το δοκίμιο αυτό επιχειρεί μια τεκμηριωμένη ανάλυση του τρόπου διαμόρφωσης, καλλιέργειας και εξέλιξης του πολιτικού λόγου και της πολιτικής κουλτούρας και συμπεριφοράς στην Κύπρο, από τη δεκαετία του εξήντα μέχρι το 2009, με ιδιαίτερη έμφαση στη διαχρονική συμπεριφορά της ανυποχώρητης πατριωτικής γραμμής και στις συνέπειες αυτής της στάσης.