Σκοπός του βιβλίου είναι να συμβάλλουμε κατ' αρχάς στο να απελευθερώσουν οι δάσκαλοι τις ψυχικές τους και διανοητικές δυνάμεις ώστε να είναι αποτελεσματικότεροι στη δουλειά τους. Αν συμβάλλουμε στο να αναδιατυπώνεται στην πράξη ο ρόλος του σχολείου ως ο θεσμός που είναι κάτι περισσότερο από απόκτηση γνώσεων, ακόμη καλύτερα. Δεν έχουμε καμία πρόθεση να δώσουμε εργαλείο-τυφλοσούρτη. Οι εκπαιδευτικοί μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη δική τους δημιουργικότητα βασισμένοι στις συγκεκριμένες καταστάσεις που αντιμετωπίζουν, αρκεί να έχουν ένα πλαίσιο σκέψης βασισμένο σε επιστημονικά δεδομένα. Είναι ευρέως αποδεκτό ότι τα προβλήματα συμπεριφοράς στην τάξη και γενικότερα στο σχολείο γίνονται όλο και πιο έντονα. Στο βιβλίο αυτό δεν θα αναλύσουμε το γιατί του φαινομένου αυτό αλλά θα προσεγγίσουμε το πώς το σχολείο μπορεί να συμπεριλάβει συνειδητά υπ' όψιν τη σημασία των ανθρωπίνων σχέσεων. Πώς να το μετατρέψουμε σε ένα χώρο όπου όλοι οι άνθρωποι που βρίσκονται εκεί νοιάζονται ο ένας για τον άλλον και πως μπορούν να βελτιώνουν τη συλλογική τους συνείδηση. Μέσα σε ένα τέτοιο είδους πλαίσιο θεωρούμε ότι το σχολείο συμβάλλει στην υγιή ανάπτυξη της προσωπικότητας των παιδιών τα οποία να μπορούν να ισορροπούν το πανανθρώπινο δίλημμα : πώς να βρίσκουν τη χρυσή τομή ανάμεσα στο να είναι ο εαυτός τους και ταυτόχρονα να έχουν την αίσθηση ότι είναι αποδεκτά από την ομάδα αναφοράς τους. Χρειάζονται πολλοί να συναινέσουν και να δουλέψουν για αυτόν τον σκοπό. Αν και ασχοληθήκαμε με επί μέρους προβλήματα, όπως την συναισθηματική πλευρά της αντιμετώπισης των μαθησιακών δυσκολιών ή της επιθετικότητας, ή τα προβλήματα των μεταναστών ή ομογενών, σκόπιμα δεν δώσαμε έμφαση σε εξειδικευμένα προβλήματα και πως μπορούν να αντιμετωπιστούν. Κάτι τέτοιο το θεωρούμε αποσπασματική αντιμετώπιση. Αντίθετα, θεωρούμε ότι όλες οι εκφράσεις του σχολείου είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένες με τις θετικές ανθρώπινες σχέσεις.